Baheula Nusaherang hiji tempat nu tiis ceuli herang mata, estuning hirup pinuh kabagjaan, Nusaherang lembur mere pangalaman hirup anu teu saeutik ka kuring. Lamun kuring nginget-nginget ka jaman keur leutik . Dina wanci pasosore ngariung diburuan jeung budak tatangga sejena. Panonpoe anu nyaangan pilemburan, ngageretna sora tonggeret nu mapaes milu mairan barudak nu keur arulin. Rupa rupa kaulinan barudak...aya engklekan, jongleng, daluan, tolegag, ucing ucingan, bebeletokan, jeung saterusna. Aya nu di inget ku kuring tepi ayeuna so sanajan sapotong, lamun keur arulin sok eak-eakan kakawihan kieu unina " Bang bang kalima lima gobang...bang, Bangkong ditengah sawah...wah wahai tukang bajigur...gur, guru sakola desa...sa, saban poe ngajar...jar, jarum paranti ngaput...put, putri nu gareulis...lis, lisung katinggang halu...lu, luhur kapal udara...ra, ragrag di Jakarta...ta, taun opat lima..ma, maling duit sarebu..bu, buah meuang ngala..la, lauk meunang ngobeng..beng......, (??..poho euy..)", tah kadituna kuring poho deui naon nya..?
Didieu mangsa ayeuna kuring nangtung... Asa cikénéh, tur asa detik bieu pisan, kuring nénjo marakbakna kembang malati di pipireun imah. Tangkal samoja gigireun kuburan aki, anu ku kolot mah dipiara pisan.balong tukangeun imah jeung pelak tangkal jambe nu aya na galeng balong. Nusaherang tetep ngagaduhan duduga peryoga, tekad ucap lampahna aya dina jalan kasaean, tuker paham milih harti, henteu ingkar tina papagaon agama tur darigama dina ngadegkeun kahirupan. Didieu kuring nangtung ayeuna anceg dina tatapakan Nusaherang nu ngadeg ayeuna kageuingkeun ku obahna jaman. Pungkasing saur, beurat hate hese kecap, teuleum teu werat ka dasar, ka leuwi tengah rek nepi, nyanggakeun sadaya-daya, cag dugi kadieu heula........:). asa teu wawuh pikeun budak ayeuna ngabandungan ngaran kaulinan-kaulinan tadi. Tong boro nyaho kumaha prak-prakanana eta kaulinan, dalah nitenan arana oge teu wawuh-wawuh acan. Deudeuh.... ujang....nyai.... hidep mah geus kawengku ku modernisasi, moal wawuh kanu ngaran kaulinan jaman baheula, moal wawuh kanu ngaran daluan, pasemprong semprong bolong, jongleng, jst. Tapi hidep mah leuwih wanoh kanu ngaran Gadget, Facebook, Twitter, Play Station, Black Berry, jeung kaulinan elektronik sejena. Memang wanci geus ngarobah sagalana. Budaya peradaban modern geus nutupan tradisionalisme, karuhan ari di kota-kota gede mah, ieu waeh di kampung- kampung leutik, desa pasisian geus kalimpudan ku kaulinan anu canggih, jeung geus teu malire hal-hal anu sifatna tradisional. Ngan hiji hareupan urang sadaya sok sanajan ayeuna jaman jati kasilih ku junti mugia sakur pangeusina
0 komentar:
Posting Komentar